Het grote populisme spel

Is Viktor Orbán een populist en Mark Rutte niet? Wanneer is iets echt populistisch en wanneer is het gewoon ‘goed luisteren naar het volk’? Is populisme per se iets negatiefs, iets waar we bang voor moeten zijn, of kan het ook juist een middel zijn om de kloof tussen de politiek en burger te dichten? In dit interactieve spel kruip je in de huid van een populist, probeer je zoveel mogelijk macht te verzamelen en ontdek je welke tactieken een populist gebruikt en waarom ze zo goed werken.

The great populism game

Is Viktor Orbán a populist but not Mark Rutte? When is a movement truly populist and when is it just ‘listening closely to the people’? Is populism in itself something negative, something we need to fear, or could it be a way of closing the gap between politics and the people? This interactive game will let you get into the head of a populist, will let you gain as much power as possible and discover which tactics populists use and why they’re so effective.

Waar ligt jouw kookpunt?

Gooi je een kikker in een pan kokend water? Dan sprint hij er meteen uit. Zet je de kikker in een pan koud water op een laag vuurtje? Dan blijft hij lekker zitten. Tot het te laat is … Lijk jij op die kikker? Stap je niet zomaar uit een situatie omdat je het nu eenmaal zo gewend bent? In dit interactieve spel van het Iron Curtain Project schotelen we je scenario’s voor die je vrijheid bedreigen. Doe mee en ontdek wanneer voor jou de maat vol is.

Boiling frog game

If you throw a frog into a pan of boiling water, he’ll jump straight out. But if you put the frog in a pan of cold water before slowly heating it up, he’ll stay where he is. Until it’s too late … Are you like the frog? Are you slow to get out of a situation simply because it’s what you’re used to? In this interactive game by the Iron Curtain Project, we’ll present you with scenarios which threaten your freedom. Join us and discover when the water’s become too hot for you.

Kom binnen en luister naar Europa’s greatest hits, geselecteerd door Studio Europa

Mis jij ook het sociale leven? Rondstruinen door je eigen stad, bekenden tegenkomen en omhelzen, hutje mutje op het terras naar mensen kijken, flaneren, kroegentochten, een dansje in de disco.

Schenk een drankje in, luister naar de hits en waan je in de gezelligheid van het uitgaansleven!

Take a seat or get your bootie on the floor! Listen to Europe’s greatest hits, selected by Studio Europa

Anyone else missing social life? A stroll around the streets, meeting and hugging friends, watching people while sipping your drink at a crowded terrace, going out to the pub or dancing in the club.

Pour yourself a drink, listen to the hits and visualise yourself being in a vibrant club or pub!

Collective + inleiding door Cristian Surubaru

10 December 19.30-21.30 live @ Lumière

Alexander Nanau – Roemenië, Luxemburg – 2019 – 109 min. – Roemeens met Nederlandse ondertiteling

Op 30 oktober 2015 brak er een fatale brand uit in nachtclub Colectiv in Boekarest, die uiteindelijk leidde tot de onthulling van een nationaal corruptieschandaal en het aftreden van de regering. In de adembenemende documentaire Collective volgt regisseur Alexander Nanau een aantal slachtoffers in de nasleep van de ramp.

Voorafgaand aan de documentaire geeft de Roemeense Cristian Surubaru, postdoctoraal onderzoeker bij Studio Europa, een korte Engelstalige toelichting op de achtergrond en thematiek van de film, vanuit een Europees perspectief. Ook duidt hij het reilen en zeilen binnen de Roemeense democratie en legt hij uit wat de invloed van corruptie op de samenleving is.

Collective, with an introduction by Cristian Surubaru

10 December 19.30-21.30 live @ Lumière

Alexander Nanau – Romania, Luxembourg – 2019 – 109 min. – Romanian with Dutch subtitles

On October 30 2015, a fatal fire occurred in the Colectiv nightclub in Bucharest. The disaster ultimately led to the revelation of a national corruption scandal and the resignation of the government. In the breathtaking documentary Collective, director Alexander Nanau follows a number of victims in the aftermath of the fire.

Prior to the film, Romanian post-doctoral researcher Studio Europa Maastricht Cristian Surubaru gives a short explanation of the background and themes of the film, approaching the theme from a European perspective. He also elaborates on the ins and outs of Romanian democracy and explains the influence of corruption on society.

La Última Primavera

11 December 20.00-21.30 live @ Lumière

Isabel Lamberti – Spanje – 2020 – 77 min. – Spaans met Engelse ondertiteling

De kansarme bewoners van een sloppenwijk net buiten Madrid, worden gedwongen hun zelfgebouwde huizen te verlaten omdat de grond waarop ze wonen verkocht is. De speelfilm La Última Primavera is een aangrijpend sociaal-realistisch drama en een intiem portret van de Spaanse familie Gabarre Mendoza, wiens huis gesloopt zal worden.

La Última Primavera is genomineerd voor een Gouden Kalf.

La Última Primavera

11 December 20.00-21.30 live @ Lumière

Isabel Lamberti – Spain – 2020 – 77 min. – Spanish with English subtitles

The underprivileged residents of a slum just outside Madrid are forced to leave their self-built houses because the land they live on has been sold. La Última Primavera is a gripping social-realistic drama and an intimate portrait of the Spanish Gabarre Mendoza family, whose house will be demolished.

La Última Primavera has been nominated for a Gouden Kalf.

Hart van de democratie + nagesprek met regisseur Suzanne Raes

12 December 14.00-16.00, live @ Lumière

Suzanne Raes en Liesbeth Witteman – Nederland – 2020 – 88 min. – Nederlands met Engelse ondertiteling

De kloof tussen burger en politiek wordt steeds groter. In de documentaire Hart van de democratie onderzoeken twee politieke verslaggevers of onze parlementaire democratie, net als het gebouw zelf, toe is aan een grondige opknapbeurt. Een jaar lang volgen kijkers de gevechten en botsingen op Het Binnenhof, langs de actualiteit en voorbij de waan van de dag. Moet onze democratie als geheel op de schop?

Na afloop gaat regisseur Suzanne Raes met het publiek in gesprek over de kloof tussen burger en politiek.

Hart van de democratie, in conversation with director Suzanne Raes

12 December 14.00-16.00, live @ Lumière

Suzanne Raes and Liesbeth Witteman – Netherlands – 2020 – 88 min. – Dutch with English subtitles

The gap between citizens and politicians is widening. In the documentary Hart van de democratie, two political reporters investigate whether our parliamentary democracy, like the building itself, is in need of a renovation. For a year, viewers observe the fights and clashes at Het Binnenhof. Is our current democracy as a whole also due for a facelift?

Afterwards, director Suzanne Raes will talk to the audience about the gap between citizens and politics.

Mini-documentaires: Hoe overleef je een dictatuur?’

Een zesdelige overlevingsgids

Mini-documentaries: How to Survive a Dictatorship

A survival guide in 6 episodes

Zwijg. Lieg. Ren. Protesteer? Hoe gedraag je je in een dictatuur? We vergeten het soms, maar tot 1989 leefde half Europa onder een autoritair regime. En voor die Europeanen is het verleden nog heel dichtbij. Soms worden ze in hun slaap achtervolgd door de beelden ervan. Maar ook onder een dictatuur leven mensen in liefde en plezier. Ze zijn veerkrachtig en niet alleen maar slachtoffer. Hoe gingen gewone Europeanen om met hun situatie? In deze serie van Iron Curtain Project hoor je persoonlijke verhalen van mensen die hun overlevingstechnieken delen. De verhalen samen vormen een overlevingsgids voor het leven in een dictatuur.

Be silent. Tell lies. Run. Revolt? How to behave in a dictatorship? We tend to forget, but until 1989 half of Europe lived under authoritarian rule. And for these Europeans the past is far from forgotten, sometimes the dictatorship still haunts them in their dreams. But in a dictatorship, people also laugh and love. They are resilient and never mere victims. They know how to behave to make their daily troubles bearable. In the video series ‘How to Survive a Dictatorship’ six Europeans share their survival strategies and tell their personal story. Taken together, the episodes form a survival guide.

Mira Feticu (1973) woonde in het communistische Roemenië

Vlucht in je gedachten

Mira Feticu’s herinneringen aan haar jeugd in het communistische Roemenië (ze werd geboren in Breaza in 1973) omvatten vooral de honger die zo ernstig was dat ze kruimels moest zoeken onder de tafel. Nog altijd, dertig jaar na de val van het communisme, maakt het hebben van de keuze uit twee verschillende broden haar emotioneel.

Om te ontsnappen aan haar dagelijkse realiteit, zocht ze haar toevlucht in boeken. Daar ontdekte ze een parallel universum vol ideeën en mogelijkheden die ondenkbaar zouden zijn onder het regime van dictator Nicolae Ceausescu. Feticu werd schrijver en poëet en verhuisde naar Nederland in 2005. In haar autobiografische roman Al mijn vaders schrijft zei: ‘Bouw een muur van boeken om je heen, hoog genoeg om de wereld te verduisteren.’

Communistisch Roemenië

Van 1967 tot 1989 werd Roemenië op harde wijze geregeerd door Nicolae Ceausescu en zijn vrouw Elena. Het communistische land raakte steeds meer geïsoleerd en door armoede geteisterd. In december 1989 werd een volksopstand met geweld onderdrukt, waarbij meer dan duizend mensen om het leven kwamen. De dictator en zijn vrouw werden op eerste kerstdag van datzelfde jaar na een showproces gearresteerd en geëxecuteerd.

Mira Feticu (1973) lived in communist Romania

Escape into your mind

Mira Feticu’s memories of her youth in communist Romania (she was born in Breaza in 1973) are mainly of hunger so severe that she had to scavenge for crumbs under the table. Thirty years after the fall of communism, being offered a choice of two types of bread can still reduce her to tears. To escape her daily reality, she took refuge in books. There, she discovered a parallel universe full of ideas and possibilities that would have been inconceivable under the dictator Nicolae Ceausescu. Feticu became a writer and poet and moved to the Netherlands in 2005. In her autobiographical novel Al mijn vaders (All my Fathers) she wrote: ‘Build a wall of books around you, high enough to obscure the world.’

Communist Romania

From 1967 to 1989, Romania was harshly ruled by Nicolae Ceausescu and his wife Elena. The communist country became increasingly isolated and poverty-stricken. In December 1989, a popular uprising was violently suppressed, leading to the deaths of more than a thousand people. The dictator and his wife were arrested and executed after a show trial on Christmas day of the same year.

Iwona Bielecka (1960) groeide op in het communistische Polen

Wees moedig

Iwona is de dochter van een officier. Als student werd ze steeds kritischer op het systeem en deed ze mee aan stakingen en ondergrondse activiteiten tegen het regime. Haar motto? Wees moedig. Alleen zonder angst kan je autonoom en vrij blijven. In 1989 verhuisde ze naar Nederland. Iwona werkt als psychotherapeut in Brabant. Ze deelt een voorliefde voor antieke motorfietsen met haar man.

Dictatuur in Polen

Na de Tweede Wereldoorlog viel Polen onder de invloedsfeer van de Sovjet-Unie. De communistische partij regeerde het land met ijzeren vuist. Eind jaren 70 ontstond er een korte periode van toegenomen vrijheid. Maar nadat stakingen het land in 1981 wekenlang verzwakten, werd een staat van beleg afgekondigd. Soldaten en tanks vielen de straten binnen en oppositiebewegingen werden opnieuw verboden. In 1988 startte de Poolse regering een reeks rondetafelgesprekken met de ondergrondse vakbond Solidarity, geleid door Lech Walesa. De gesprekken leidden in 1989 tot gedeeltelijk vrije verkiezingen. De eerste echt vrije parlementsverkiezingen werden gehouden in 1991.

Iwona Bielecka (1960) grew up in communist Poland

Be bold

Iwona is the daughter of a senior officer. As a student she became increasingly critical of the system and she collaborated in strikes and underground activities against the regime. Her motto: be bold. Only without fear can you remain autonomous and feel free.
In 1989 she moved to the Netherlands. She works as a psychotherapist in Brabant. She shares a penchant for antique motorcycles with her husband.

Dictatorship in Poland

After the Second World War, Poland fell under the Soviet sphere of influence, and the communist party ruled the country with an iron fist. At the end of the 1970s there was a brief period of increased freedom, but after strikes had debilitated the country for weeks in 1981, a state of siege was declared. Soldiers and tanks invaded the streets and opposition movements were banned once again. In 1988, the Polish government started a series of round table discussions with the underground trade union Solidarity, led by Lech Walesa. The talks led to partially free elections in 1989. The first truly free parliamentary elections were held in 1991.

Richard Ernest (1938) leerde niemand te vertrouwen in het naoorlogse Tsjechoslowakije

Vertrouw niemand

In het naoorlogse Tsjechoslowakije werd veel toezicht gehouden. Overal hingen camera’s en iedereen was een mogelijke informant. Al vroeg leerde je niemand te vertrouwen. Het leven in zo’n systeem verandert je voorgoed, weet Richard Ernest (1938). Hij was een journalist die naar Nederland verhuisde om te werken als buitenlandcorrespondent. Hij woont met zijn vrouw in de Bijlmer in Amsterdam.

Communistisch Tsjechoslowakije

Na de Tweede Wereldoorlog, was Tsjechoslowakije het enige land in de invloedsfeer van de Sovjet-Unie, waar een meerderheid de communisten zelf aan de macht had gestemd. Het land veranderde snel in een politiestaat, waarin gevangenen werden gemarteld in strafkampen en gevangenissen. Toen partijleider Alexander Dubček aan de macht kwam in 1967, begon een periode van vrijheid. Deze Praagse Lente kwam echter tot een abrupt einde toen 450,000 troepen van het Warschaupact het land binnenvielen om de ‘orde te herstellen’. In 1989 gingen de Tsjechen en Slowaken massaal de straat op. Tijdens deze Fluwelen Revolutie eisten ze een einde aan de dictatuur door symbolisch met hun sleutels te rinkelen. Het communistische regime werd geweldloos omver geworpen.

Richard Ernest (1938) learned not to trust anyone in postwar Czechoslovakia

Trust no-one

In postwar Czechoslovakia surveillance was widespread. There were camera’s everywhere, and anybody could potentially be an informer. From early on, you learned not to trust anyone. Living in a system like that changes you forever, as Richard Ernest (1938) knows. Ernest was a journalist who moved to Holland to work here as a foreign correspondent. He lives with his wife in the Bijlmer in Amsterdam.

Communist Czechoslovakia
After the Second World War, Czechoslovakia was the only country in the Soviet sphere of influence where a majority had voted the communists into power. It soon became a police state, with penal camps and prisons where inmates were tortured. A period of freedom began in 1967, when Alexander Dubček was the party leader. The Prague Spring came to an abrupt end when 450 000 Warsaw Pact-troops in tanks invaded the country to ‘restore order’. It led to a period of total apathy among the people. In the 1980s a group of dissidents close to the poet and playwright Václav Havel started gaining influence. In 1989 the Czechs and Slovaks took to the streets en masse. During the Velvet Revolution, they demanded an end to the dictatorship by symbolically jangling their keys. Václav Havel and his artist friends were installed in office and organised the first free elections.

Piret Toomet (1970) noemt zichzelf een post-Siberische baby

Groenten verbouwen

Tot 1991 maakte Estland deel uit van de Sovjet-Unie. De vader van Piret Toomet zat jaren in een gevangenkamp en kwam getraumatiseerd terug. Hij sprak nooit over zijn ervaringen en werkte liever in de tuin: zo kon hij controle uitoefenen over zijn groenten. Bovendien stond er op deze manier altijd eten op tafel tijdens strenge winters. Toomet zegt dat het verbouwen van een moestuin en het conserveren van groenten nog steeds wordt beschouwd als een onderdeel van de Estlandse identiteit. Bijna dertig jaar na de val van het communisme zorgt ze er nog elke winter voor dat haar kelder volstaat met potten jam en groenteconserven, alsof het in haar DNA zit.

Estland als onderdeel van de Sovjet-Unie

In 1939 ondertekenden Adolf Hitler en Joseph Stalin het geheime Molotov-Ribbentrop-pact, waardoor Estland na de Tweede Wereldoorlog werd opgenomen in de Sovjet-Unie. Al in 1941 deporteerden de Sovjets 10.000 mensen naar de Goelag. De deportaties gingen door tot in de jaren vijftig. In de jaren tachtig was er voorzichtig verzet tegen de bezetting. In 1989 vormden twee miljoen Esten, Letten en Litouwers een 600 km lange lijn waarbij men hand in hand over twee grenzen liep. Het was een van de meest ongebruikelijke protesten ooit. In 1991 viel de Sovjet-Unie uiteen en riep Estland de onafhankelijkheid uit.Russen die sinds de bezetting in Estland woonden, kregen geen burgerschap. Ze konden alleen een Ests paspoort krijgen door de taal te leren en hun trouw aan het land te verklaren. Tegenwoordig zijn de meeste Russische Esten genaturaliseerd en is de Russische taal geaccepteerd.

Piret Toomet (1970) calls herself a post-Siberia baby

Grow vegetables

Until 1991, Estonia formed part of the Soviet Union. Toomet’s father had been in a prison camp for years and came back traumatised. He never talked about his experience of incarceration, preferring to tend to his garden. He could exert some control over his vegetables, and he took pride in a good harvest. Besides, in this way there was always food on the table during harsh winters. Toomet says that cultivating a vegetable patch and conserving vegetables is still considered a part of Estonian identity. Nearly thirty years after the fall of communism, she makes sure that her cellar is stocked with jars of jam and vegetable preserves every winter, like it’s part of her DNA.

Estonia as part of the Soviet Union

In 1939, Adolf Hitler and Joseph Stalin signed the secret Molotov-Ribbentrop Pact, incorporating Estonia in the Soviet Union after the Second World War. As early as 1941 the Soviets deported 10 000 people to the Gulag. The deportations continued into the 1950s. The 1980s saw a cautious resistance to the occupation. In 1989, two million Estonians, Latvians and Lithuanians formed a 600 km line traversing two borders by holding hands. It was one of the most unusual protests ever. In 1991 the Soviet Union dissolved and Estonia declared independence.

Russians who had lived in Estonia since the occupation were denied citizenship. They could only obtain an Estonian passport by learning the language and declaring allegiance to the country. Only citizens can run for office in Estonia. Today, most of the Russian Estonians have been naturalised and the Russian language has become accepted.

Fernando Lameirinhas (1944) leefde in het Portugal onder Salazar

Ontsnapping

“Nee, ik vond het niet erg om alles achter te laten. Vluchten betekende een kans op een beter leven.” Fernando Lameirinhas (1944) werd geboren in het Portugese Porto en vluchtte op vijftienjarige leeftijd naar België en Nederland met zijn moeder en broers. Zijn vader was een jaar eerder weggegaan, omdat zijn ‘linkse sympathieën’ te risicovol werden. Lameirinhas werd een succesvol muzikant, maar zijn verleden zal hij nooit vergeten. “Al vijftig jaar schrijf ik liedjes over mijn ontsnapping uit Portugal.”

Portugal onder Salazar

Zijn bijnaam was ‘de boekhouder’, want de regering van António de Oliveira Salazar was een van de langste in Europa. Van 1932 tot 1968 was Salazar premier van het zogenaamde Estado Novo, de Nieuwe Staat. Zijn ideologie was katholiek en nationalistisch met een fascistische ondertoon, hoewel hij dit ontkende. Censuur en een robuuste geheime dienst onderdrukten de oppositie en vooral de communisten. Na zijn dood bleef het land autoritair, totdat het leger in 1974 de kant van de oppositie koos en de ‘Anjerrevolutie’ aankondigde. De eerste vrije en eerlijke verkiezingen in vijftig jaar vonden plaats in 1975.

Fernando Lameirinhas (1944) lived in Portugal under Salazar

Escape

‘No, I didn’t mind leaving and abandoning everything. Fleeing meant a chance at a better future’. Fernando Lameirinhas (1944) was born in the Portuguese city of Porto and at the age of fifteen, fled to Belgium and the Netherlands with his mother and brothers. His father had left the year before; his ‘leftist sympathies’ had put him at risk. Lameirinhas became a successful musician, but he never forgot his past. ‘For fifty years I’ve been writing songs about my escape from Portugal.’

Portugal under Salazar

He was called the ‘bookkeeper’: the reign of António de Oliveira Salazar was one of the longest in Europe. From 1932 to 1968 he was the prime minister of the so-called Estado Novo, the New State. His ideology was catholic and nationalist with fascist overtones, although he denied this. Censorship and a robust secret service suppressed the opposition, especially the communists. After his death, the country remained authoritarian, until in 1974 the army sided with the opposition, heralding the ‘Carnation Revolution’. The first free and fair elections in fifty years were held in 1975.

Eva Pieper (1956) leerde al vroeg om de waarheid in haar voordeel te verdraaien

Hou de waarheid voor je

Eva loog wanneer ze uit de problemen wilde blijven. Dat was gebruikelijk in Oost-Duitsland (de DDR), waar het beter was om je echte gedachten en acties voor jezelf te houden. De waarheid kan verschrikkelijke gevolgen hebben. Pieper loog zelfs tegen haar vader, die een hoge positie bekleedde in de communistische partij. Na haar gedwongen vertrek uit de DDR eind 1978, duurde het jaren voordat ze erop vertrouwde dat ze gewoon kon zeggen wat ze dacht. Pieper is lifecoach en trainer in presentatievaardigheden in Amsterdam.

De DDR

Na de Tweede Wereldoorlog werd Duitsland in tweeën opgedeeld. Een deel was in handen van de Geallieerden, het andere werd geregeerd door de Sovjet-Unie. Oost-Duitsland, dat vanaf 1949 officieel de Duitse Democratische Republiek (DDR) werd genoemd, werd geleid door de communistische SED-partij, een marionet van de Sovjet-Unie. Nadat het IJzeren Gordijn de grens tussen Oost en West hermetisch afsloot, besloot de SED een muur te bouwen in Berlijn. Niet om vluchtelingen buiten te houden, maar om te voorkomen dat eigen inwoners naar het westen zouden overlopen. Door terreur, censuur en een enorme geheime politiedienst (Stasi) werd alle afwijkende meningen onderdrukt. Pas eind jaren tachtig, toen Michail Gorbatsjov aan de macht kwam in de Sovjet-Unie, begon het openlijke verzet tegen het regime te groeien. De muur viel op 9 november 1989 en een jaar later werden Oost- en West-Duitsland herenigd.

Eva Pieper (1956) learned early on to distort the truth to her advantage

Keep the truth to yourself

Eva lied when she thought it would help her stay out of trouble. This was common practice in East Germany (the GDR), where it was better to keep your real thoughts and actions to yourself. The truth might just have dire consequences. Pieper often lied even to her father, who had a senior position in the communist party. After her forced departure from the GDR at the end of 1978, it took her years to trust that she could simply say what she thought. Pieper is a life coach and presentation skills trainer in Amsterdam.

The DDR

After the Second World War, Germany was divided in two, with one part controlled by the Allies and the other ruled over by the Soviet Union. East Germany, from 1949 officially called the German Democratic Republic (GDR), was led by the communist SED party, a puppet of the Soviet Union. After the Iron Curtain hermetically sealed off the border between East and West, the SED decided to build a wall in Berlin – not intended to keep refugees out, but to prevent its own residents from defecting to the West. Through terror, censorship and an enormous secret police service (Stasi), every form of dissent was suppressed. Only in the late 1980s, when Mikhail Gorbachev came to power in the Soviet Union, did overt resistance to the regime start to grow. The Wall fell on 9 November 1989 and East and West Germany were reunited a year later.

Het vaccin: wie zou het als eerste moeten krijgen?

Een sociaal artistiek experiment over COVID-19

Stel er is een werkend vaccin voor COVID-19, maar niet genoeg voor iedereen, wie zou het vaccin dan als eerste moeten krijgen? Met die vraag ging in september, tijdens het festival Forum on European Culture, het experiment ‘The Vaccine’ van start. 10 deelnemers – met verschillende leeftijd, beroep en woonplaats – kregen de opdracht tot consensus te komen. Die digitale bijeenkomsten zijn opgenomen en diverse experts gingen daarna met de groep in gesprek over hun keuzes. Wat zeggen de argumenten van de deelnemers over solidariteit en persoonlijke vrijheid? Zijn wij wel in staat om te beslissen over prioriteiten als het gaat om mensenlevens? ‘The Vaccine’ is een productie van De Balie in samenwerking met de Hongaarse film- en theatermaker Árpád Schilling. Een artistiek experiment dat toont hoe burgers denken over de COVID-19 crisis. Bekijk de docu hieronder:

The Vaccine – Who should get it first?

A social artistic experiment about Covid-19

The Vaccine is a new intriguing experiment about our near future. It starts with the idea that there is a working vaccine for Covid-19. However, there is not enough for everybody. Who should get it first? A selection of 10 citizens – diverse in age, profession and place of residency – try to reach consensus via a series of digital meetings that are recorded and edited into a short film. Several experts are invited to react to the film and enter into conversation with the (digital) audience. What do the arguments of the participants say about solidarity and personal freedom? Can we decide at all about a priority when we speak about human lives? The Vaccine is a production of De Balie in cooperation with the Hungarian film- and theatre director Árpád Schilling, as part of the festival Forum on European Culture. A timely artistic experiment that shows how citizens feel and think about the Covid-19 crisis. Watch the documentary here:

Reopening Europe: lockdown-verhalen van Europeanen

Andri Haflidason, David Labi en Giuseppe Porcaro  – 2020 – 28 min. – Engels met Engelse ondertiteling 

Open grenzen waren voor de uitbraak van het coronavirus een vanzelfsprekendheid voor miljoenen Europeanen. Maar toen in het voorjaar van 2020 veel lidstaten hun binnengrenzen sloten, werd een fundament van de moderne Europese samenleving resoluut de nek werd omgedraaid.

Het storytellingproject Reopening Europe reisde door Europa toen de grenzen langzaamaan weer opengingen. Een diverse groep Europeanen, van politicus tot bedrijfsleider en van kunstenaar tot activist, vertelt in deze documentaire hoe de pandemie hun leven beïnvloedt en deelt hun gevoelens van hoop en vrees voor het toekomstige Europa. De film geeft een uniek kijkje in hoe het herrijzen van de grenzen mensen heeft aangezet tot een reflectie op het ideaal van een grenzeloos Europa.

Reopening Europe: stories of lockdown by European citizens

Andri Haflidason, David Labi and Giuseppe Porcaro – 2020 – 28 min. – English with English subtitles

Before the outbreak of the coronavirus, open borders were a matter of course for millions of Europeans. But when many member states started closing their borders in the spring of 2020, an important foundation of modern European society disappeared.

The storytelling project Reopening Europe traveled through Europe when the borders opened up again. In this documentary, a diverse group of Europeans, from politicians to business leaders and from artists to activists, explains how the pandemic affects their lives and shares their feelings of hope and fear for the future Europe. The film provides a unique insight into how the resurrection of borders has prompted people to reflect on the ideal of a borderless Europe.